وقتی درک می کنی که کسی هست که عاشقانه تو را می نگرد و منتظر توست ، اشک شوق از دیدگانت جاری می گردد و باور می کنی که همیشه او است که تو را فقط بخاطر خودت دوست دارد و می فهمی هرگز تنها نبوده ای...
اگر باور کنی ، می بینی که این اشک عشق اوست که بر گونه هایت جاریست و این دستان نوازشگر اوست که آن را پاک می کند و دستهایت را صمیمانه می فشارد و بسوی خود می خواند...
و اگر باور داشته باشی می بینی زمین و آسمان و ستارگان همه با تو حرف می زنند و عشق خدا را جاری می کنند.
باور می کنی که با او هرگز تنها نیستی. فقط کافیست عاشقانه به قلبت نگاه کنی..
کافیست نجوای عاشقی او را بشنوی و ببینی که عشق مطلق کجاست!!!
ای زیبا خدای من دوستت دارم...
