وقتی انسان برای اولین بار نارگیل سفت را برداشت ،هرگز فکر نمی‌کرد میان قالب قهوه ای رنگ آن ، شیره ای خوش طعم و بو و جسمی سفید و پر خاصیت باشد.
برای "باز کردن اندیشه"، خود را باید "شکست" ...
عقاید و باورهای خود را ، احساس خود را، باید روزنه های "نو" را باز کرد تا از قالب کهن و بی منطق و عادتی محیط گریخت...!
هیچ گاه مانند یک نارگیل بسته نمان"با ذهنی نو، جهانی نو بساز"چقدر زیبا می توان زندگی کرد وقتی می توان "معمار زندگی" خود بود.
