هر گاه عیبی در من دیدی،به خودم خبر بده نه کسی دیگری
چون تغییر آن دست من است!
کار اولت باعث پیشرفت و بهبودم میشود اما گزینه دوم غیبت و تخریب است و مرا در تاریکی نگه میدارد
چرا موقعی که چیز منفی در کسی می بینیم، جز خودش همه را خبر میدهیم؟
جمله ای که در یک هتل نوشته بود، شگفت زده ام کرد :
"اگر سبب رضایتت شدیم از ما سخن بگو و گرنه با خود ما بگو"
بر خود تطبیقش دهیم تا غیبت از میانمان از بین برود!
نصیحت کن اما رسوا نکن!
سرزنش کن اما جریحه دار نکن!
بهشت وعده دور از دسترسی نیست اگر بی بهانه خوب باشیم!
