زیباترین "معماری" من ،

ساختن "ذهن و دل" خویشتن است .

در گستره ی وسیع اندیشه ی خود ،

سازه ای باید ساخت ،

با ستونهایی برافراشته از افکارم …

و مصالح ، همه از جنس امید ،

و مراقب باشم ،

نقش "افکار غلط" در ذهنم ،

نقشه ی "تخریب بنیاد" من است

میتوان زیبا زیست

نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم

نه چنان بی مفهوم

که بمانیم میان بد و خوب

لحظه ها میگذرند

گرم باشیم پر از فکر و امید

عشق باشیم و سراسر خورشید

زندگی همهمه مبهمی از رد شدن خاطره هاست

هر کجا خندیدیم

هر کجا خنداندیم

زندگانی آنجاست
بی خیال همه تلخی ها...