پست مخصوص کسانی که درگیر عشق های مجازی شده اند
شکلک ها دزد می شوند...
یکی از معضلات دنیای مجازی ، بوجود آمدن دلبستگی ها و وابستگی های عمیق و ریشه دار است...
و از عوامل مهم بوجود آورنده ی چنین وابستگی هایی،
استفاده از شکلک ها است...
یک پسر و دختر را در دنیای مجازی درنظر بگیرید که برای اولین بار گپ میزنند، در ابتدا خشک و محتاطانه عمل می کنند،
پس از گذشت زمانی، پای شکلک ها به میدان گپ باز می شود...
و شکلک یعنی بیان احساسات و حالات روحی...
رابطه صمیمی تر می شود و کمی دامنه دارتر.
کمی جلوتر می رویم...
پسر (یا دختر) سعی دارد خود را نزدیکتر کند،
کمی ریزتر میشود و وارد مسائل جزیی تر میشود...
اگر پاسخی داده شود و در آن پاسخ از یک شکلکِ نابجا استفاده شود، به نشانه ی چراغ سبز و رضایت از وضع موجود است...
و این یعنی رضایت دادن به نزدیکتر شدن...
و این یعنی بدبختی ...
بله بدبختی!!
بد بختی زمانی شروع میشود که گپ و گفت به پایان می یابد،
اما دیگر افسار خیال دست شما نیست...
خیال، درگیر تحلیل و مرور حرف ها و عکس العمل های گپ میشود...
و در تحلیل عکس العمل ها ، به شکلک ها ، بطور ویژه می نگرد...
انسانها (مخصوصا مردان) قوه تخیل بسیار بالایی دارند!
شاید یک شکلک لبخند در نگاه نخست خیلی ساده به نظر آید،
اما همین لبخند، گاهی از یک ''بله گفتن'' در سفره عقد،
قندِ بیشتری در دل آب می کند...
در گپ و گفت های مجازی، طرفین در گوشه ای نشسته اند،
و یا لَم داده اند و یا زیر پتویی گرم و نرم بسر میبرند،
و خواب در چشمانشان موج میزند...
و این حروف و شکلک ها هستند که ارتباط را شکل میدهند...
معضل شکلک ها و دلبستگی ها،
در تمامی شبکه های اجتماعی وجود دارد...
و اما...
مذهبی ها بدلیل مقید بودن و محدودیت داشتن،
زجر بیشتری از وابستگی ها میبرند،
و چون شمع، ذره ذره ی وجودشان از این وابستگی میسوزد...
دلشان گیر یک پروفایل مربعی شکل دو در دو میشود...
در رویاهایشان فرشته ای میسازند از شخصیت هایی که پشت آواتارها مخفی شده است...
و دلشان را گره میزنند به چهرک ها و پیام ها و شکلک موجود در آنها...
آری...
این یک واقعیت است،
واقعیتی تلخ از زندگی مدرن و ماشینی ما...
و همه چیز از یک جرقه شروع میشود،
سلامی، شکلکی یا هر چیز دیگر...
فرقی نمیکند، شکلک لبخند باشد یا غم و غصه و گریه...
مهم اینجاست که
شکلک ها زنده اند، حرف میزنند، دلربایی میکنند و دزد میشوند...!
دزد یک دل و قلب،
و قلب، حرم خداست " القلبُ حَرَمُ الله "...
انسانها تصویر سازی میکنند،
از یک لبخند ساده برای خودشان زیباترین تصاویر را میسازند،
آنگونه که باب میل شان است...
در قیامت ، اعمالی را در کارنامه عمل مان میبینم و شگفت زده از خداوند سوال میکنیم خداوندا اینها دیگر چیست؟!؟
ما که مرتکب چنین اعمالی نشدیم...!
و آنجاست که جوانانی را نشان میدهند که،
ما دزد دلهایشان بوده ایم...
دزد خلوتشان، و دزد اوقات و افکارشان.
دلی که میبایست حرم امن الهی میبود ،
و ما به ناحق تصرف کردیم...
خلوتی که میبایست با خدای خود می داشتند،
و ما از آنها دزدیدیم...
و اوقاتی که باید به عبادت سپری میشد ،
و فکری که به قیامت و آفرینش و خالق مشغول میشد ،
و ما درگیر خودمان کردیم...!
دل بردن جرم است، جرمی که خدا نمیبخشد...
جرمی که حق الناس است،
و اگر حق الله را هم ضایع کند، نارٌ علی نار میشود...
بیایید کمی مراعات کنیم،
کمی عاقلانه تر رفتار کنیم،
و در استفاده از کلمات و شکلک ها کمی دقت مان را بالاتر ببریم...
و خوشا بحال آنان که دلشان دزدیده میشود ،
و در عطش دلبستگی میسوزند ،
اما صبر میکنند و صبر میکنند و صبر...
من مات من العشق ، فقد مات شهیدا
و بهترین عشق، عشق به محبوب است: خدا...
