چشم هایت باید سجده کنند

گاهی کسی را میبینم که در حین نماز هم چشم هایش را به گناه میچراند و دلش مشغول دنیاست....

دل که حضور نداشته باشد هرچه می خواهی هم نماز بخوان
نمازت که نماز نیست!
منت خم و راست شدنت را بر سر که می گذاری؟!
 خدا؟!
او که به نماز تو محتاج نیست!!!
نماز میخوانی تا خودت را تبرئه کنی یا تصفیه؟!
بنشین و خوب بیندیش...
هروقت فهمیدی برای چه نماز میخوانی نمازت نماز میشود!!
خم و راست شدنت برای خودت ! دلت باید رکوع کند
چشم هایت باید سجده کنند
هرگاه نمازت پلشتی ها و سیاهی ها را از دلت زدود امیدوار شو که نماز خوانده ای
 نمازی که برای خدا بخوانی نماز نیست !!!
خدا را به نماز تو چه حاجت است؟؟!!
از ترس عذاب و عقابش زانو زده ای یا به طمع پاداشش؟؟!!!
نمازت باید تو را به خدایت وصل کند!!
برخیز و این بار برای یکبار هم که شده به عشق خودش و بخاطر خداییش زانو بزن و سر بزمین بنه!
آنگاه میفهمی چه لذتی دارد سربرخاک دوست گذاشتن و به درگاهش نیاز کردن...

خداوندا لذت چنین راز و نیازی را به همه ی ما بچشان...

نابغه!!!

 ادیسون به خانه بازگشت یاد داشتی به مادرش داد
گفت : این را آموزگارم داد گفت فقط مادرت بخواند
مادر در حالی که اشک در چشمان داشت برای کودکش خواند:
فرزند شما یک نابغه است واین مدرسه برای او کوچک است آموزش او را خود بر عهده بگیرید

سالها گذشت مادرش از دنیا رفته بود روزی ادیسون که اکنون بزرگترین مخترع قرن بود در گنجه خانه خاطراتش را مرور میکرد برگه ای در میان شکاف دیوار اورا کنجکاو کرد آن را دراورده و خواند
نوشته بود : کودک شما کودن است از فردا اورا به مدرسه راه نمی دهیم
ادیسون ساعتها گریست

ودر خاطراتش نوشت :
توماس آلوا ادیسون
کودک کودنی بود که توسط یک مادر قهرمان به نابغه قرن تبدیل شد.

آدم های وسواسی

زندگی‌ مانند یک پتوی کوتاه است.
آن را بالا می‌کشید، انگشت شستتان بیرون می زَنَد؛
آن را پایین می‌کشید شانه‌هایتان از سرما می لَرزَد...
آدم های وسواسی؛
مدام در حال تست اندازه پتو هستند و زندگی را نمی فهمند!
ولی‌ آدم‌های شاد؛
زانوهای خود را کمی‌ خم میکنند و شب راحتی‌ را سپری می کنند.

اندوه

روزی "اندوه" به روستای ما آمد ، "گفتیم رهگذر است ! " ماند!
گفتیم مسافر است و خستگی در میکند و میرود ،
 باز هم ماند و نشست و شروع کرد به بلعیدن امیدمان"
گفتیم : مهمان بدقدمیست ! دو سه روز دیگر میرود ...
و باز هم ماند و ماند و ماند و تبدیل شد به یکی از اعضای ده مان .
حال اندوه کدخدا شده و تمام کوچه ها بوی "آه" میدهد .
تمام امیدها را بلعید و بجایش "حسرت" در دلها انبار کرد .
پیرترها هنوز به یاد دارند :
 " روزی که اندوه آمد ، "جهل" نگهبان دروازه روستا بود ....

سر بر شانه خدا بگذار

سر بر شانه خدا بگذار تا قصه عشق را چنان زیبا بخواند که نه از دوزخ بترسی و نه از بهشت به رقص درآیی قصه عشق انسان بودن ماست.... روزخوبی داشته باشید.

مهمانی که نیست

در خیالات خودم، در زیر بارانی که نیست
میرسم با تو به خانه، از خیابانی که نیست

مینشینی روبرویم ، خستگی در میکنی
چای میریزم برایت، توی فنجانی که نیست

باز میخندی و میپرسی که حالت بهتر است؟
باز میخندم که خیلی ، گر چه میدانی که نیست

شعر میخوانم برایت ، واژه ها گل میکنند
یاس و مریم میگذارم، توی گلدانی که نیست

چشم میدوزم به چشمت، می شود آیا کمی
دستهایم را بگیری، بین دستانی که نیست؟

وقت رفتن میشود با بغض میگویم نرو
پشت پایت اشک میریزم ، روی ایوانی که نیست

میروی و خانه لبریز از نبودت می شود
باز تنها می شوم ، با یاد مهمانی که نیست

بعد تو این کار هر روز من است
باور اینکه نباشی، کار آسانی که نیست

وابسته‌‌

وابسته‌‌
‌‌‌‌‌‌‌‌‌
قورباغه ها بی اعتنا به وسعت هستی

درکنار باتلاق ها،

بادست های بلندشان،با کثافت ها پیمان بسته اند.

به گل ها وکرم ها قانع هستند

سوسک ها برایشان ترانه می خوانند.

قورباغه ها مست

سرشار از شادی و خیال

روی دوپا نشسته

شکسته،شکسته می خوانند

اینجا بهشت ماست.

اینجا بهشت برین است.

 مرحوم صفایی

غسل نشاط کنید

!*__غسل نشاط کنید__*!

آیت الله مجتهدی:

همیشه مقید به غسل توبه باشید، شاید بعد از آن غسل مردید. غسل نشاط

را هم نیت کنید که وقتی عبادت می کنید نشاط داشته باشید.

دیدید آدم گرسنه ، چه با نشاط غذا می خورد؟ آدمی که خوابش می آید

چه با نشاط می خوابد و لذت می برد؟ عبادت هم نشاط می خواهد. ماها

برای عبادت کسل هستیم. لذا مقید باشید غسل نشاط انجام دهید.

( طبق این سخن آیت الله مجتهدی هر وقت که به استحمام یا حمام میروید

غسل توبه و غسل نشاط انجام دهید)

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سنگ ریزه

مهربان باش!

وَ.....فَلا تَقُل لَهُما اُفٍ وَ لا تَنهَر هُما وَ قُل لَهُما قَولاً کریماً..... (سوره اسراء/23)

یک سنگ ریزه از اسمش پیداست، یعنی ریز است، ناچیز است. اما اگر همین سنگ در جوراب یا کفشت باشد. تو را از رفتن و حرکت باز می دارد. بعضی چیزها ریز است نا چیز است. اما انسان را از حرکت در راه خدا و به سمت خوبی ها باز می دارد.
یکی از آنها نامهربانی نسبت به پدر و مادراست، هرچند کم باشد و درحد گفتن اُف باشد. این حرف خداست که فرمود:

لا تَقُل لَهُما اُفٍ : به پدر و مادر خود اف هم نگو
-----------------
برگرفته از کتاب سی تدبر سی تلنگر
محمدرضا رنجبر

قدر بدان...

آیت الله کوهستانی می گفتند:
همین قدر بدان ما ساعتی را در پیش داریم که در آن ساعت ماییم و مأمورهای بی نظر خدا، برای آن ساعت فکری بکن؛ سپس این رباعی منسوب به حضرت علی علیه السلام را می خواندند:

برای مرد بعد از مرگشان جایی نیست که در آن جا ساکن شوند، مگر آن جایی که قبل از مرگ بنا کرده باشد. اگر آن را با خیر و خوبی ساخته باشد جای خوبی دارد و اگر با شر ساخته باشد جایگاه پرفقر و نیازی خواهد داشت.(1)

و می گفتند:
به زیارت هیچ امامی مشرف نشدم مگر آن که اولین سؤال و حاجت من از آن امام این بود که در حال احتضار و مرگ مرا یاری نمایند و دستم را بگیرند.


پی نوشت:
1. لا دار للمرء الموت یسکنها الا التی کان قبل الموت بانیها
فان بنیها بخیرٍ طاب مسکنها و ان بناها بشرٍ خاب ثاویها